Triathlon Apeldoorn
8 september 2018
Triathlon Apeldoorn
Het zit me niet echt mee de laatste weken: gevallen in Veenendaal, 2 dagen voor de wedstrijd van de trap af gevallen op mijn rug en een lekke band. De dag voor de wedstrijd toen ik mijn spullen aan het pakken was kwamen mijn vader en ik op het onderwerp 'wat te doen als je een lekke band hebt tijdens de wedstrijd'. Niet gedacht dat ik die tips nodig zou hebben tijdens de wedstrijd. Op de dag van de wedstrijd om 7.15 uur in de auto gestapt en samen met mijn vader naar Apeldoorn gereden, daar op het parkeerterrein rustig ingefietst en mijn fiets klaar gemaakt. Daarna was het tijd om naar het inschrijfbureau te gaan en mijn startnummer op te halen, daar erachter gekomen dat we moesten lopen door het bos (geen asfalt maar een cross) dus niet in mijn voordeel. Spullen neergezet in de wisselzone en die ook verkend. Toen was het tijd om naar de start te gaan. We moesten 4 banen zwemmen in een "50meter bad", ze zeiden dat het een 50m bad was maar het was een stuk korter. Dus meteen een rustige baan dicht bij de wisselzone uitgekozen en het water ingegaan. Nadat het fluitsignaal was gegaan meteen weggesprint, gelukkig lagen er wat minder snelle mensen in mijn baan dus ik had alle ruimte. Na een oké zwemonderdeel zo snel mogelijk naar de wisselzone toegerend om mijn helm op te doen en mijn fiets te pakken, een goede wissel zorgde ervoor dat ik nog een paar mensen inhaalde. Na het springen op mijn fiets mijn schoenen aangedaan, als snel merkte ik dat het eerst fors omhoog fietsen was (in totaal toch ruim 200 hoogtemeters) en het tweede gedeelte naar beneden. Een goed tempo gezocht en dat tot boven volgehouden, onderweg nog een meisje ingehaald. Toen begon het stuk naar beneden, wat een drama was dat. Het eerste stuk naar beneden goed vaart kunnen maken maar ongeveer bij 7,5km begon het allemaal zwaarder te worden en ging ik 5km/h langzamer. Ik wist dat er iets niet goed was want mijn fiets ging in één keer alle kanten op, aan mijn achterband gevoeld en ik wist het meteen: lekke band L. Geprobeerd het beste ervan te maken door voornamelijk op mijn voorband te leunen en bijna stilstaand door de bochten te gaan. De laatste 500m van de fiets afgegaan en toch gaan lopen want het begon niet echt beter te klinken op dure carbonwielen. Daar ging dus mijn opgebouwde voorsprong, als sneeuw voor de zon gesmolten L. Na een rommelige wissel samen met een ander meisje begonnen met lopen. Als snel merkte ik dat het fietsen mij heel veel kracht had gekost dus ik heb er maar het beste van gemaakt. Na een prima onverhard looponderdeel toch als 2de meisje gefinisht. Na de wedstrijd meteen gekeken wat de lekke band nou had veroorzaakt, een klein pietepeuterig stukje van een eikel. Al met al een niet zo'n goede wedstrijd maar wel blij dat ik uiteindelijk toch ben gefinisht. Opgeven had zo makkelijk en voor de hand geweest, triathlon blijft uiteindelijk toch omgaan met het onverwachtste en anticiperen op mogelijke tegenslag.
